کد مطلب:296079 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106
فاطمه قرین لا ینفک قرآن
محمد بن صدقه به نقل از موسی بن جعفر از پدر بزرگوار از جد بزرگوارش علیهم السلام از جابر انصاری آورده است كه: روزی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نماز صبح را با ما خواند و بعد از فراغت از آن رو به ما نمود و فرمود:
«ایها الناس، من فقد الشمس، فلیتمسك بالقمر، و من فقد القمر، فلیتمسك بالفرقدین».
- ای مردم، هر كس خورشید را از دست داد، باید به دامن ماه چنگ بزند، و هر كس ماه را از دست داد، باید به دامن دو ستاره ی فرقدین [1] چنگ بزند.
جابر می گوید: من و ابوایوب انصاری و انس بن مالك برخاستیم و عرض كردیم: ای رسول خدا؟ منظور از خورشید كیست، فرمود: من.
آنگاه مثالی برای ما زد و فرمود: خداوند متعال ما را خلق نمود و به منزله ی ستاره های آسمان قرار داد. هر زمان كه ستاره ای مخفی شود، ستاره دیگر طلوع خواهد كرد. من خورشید، اما هنگامی كه از میان شما رفتم، دست به دامن ماه بزنید. پرسیدم: مقصود از ماه كیست؟ فرمود: برادرم و وصی و وزیر و قاضی دین و پدر دو پسرم و جانشین من در میان اهلم (و در نسخه دیگر فرمود: علی بن ابی طالب). پرسیدم: منظور از دو ستاره ی فرقدان كدامند؟ فرمود: حسن و حسین. پس
از آن قدری تأمل نمود سپس فرمود:
«هولاء و فاطمه، و هی الزهره، عترتی و اهل بیتی، هم مع القرآن لا یفترقان حتی یردا علی الحوض.» [2] .
- اینها (یعنی علی و حسن و حسین) و فاطمه كه او زهره است، عترت و اهل بیت من هستند. ایشان با قرآنند و از آن جدا نمی شوند، تا نزد حوض كوثر بر من وارد شوند و یكدیگر را ملاقات كنیم.
[1] نام دو ستاره ي معروف بسيار نزديك به هم واقع در نزديكي قطب شمال كه به عنوان راهنما و جهت يابي مورد استفاده قرار مي گيرند.
[2] بحارالانوار، ج 24، ص 75، روايت 11.